Аналіз твора 

У творы аўтар падкрэслівае некалькі ідэй, ад якіх адштурхваецца апавяданне твора, і яго асноўная праблематыка. Асноўнай ідэяй можна назваць праблему чалавечай абыякавасці і эгаізму, якія пасля можна выгаіць сумеснай працай і намаганнямі. Эгаізм ў творы прадстаўлены менавіта як хвароба, якую неабходна вылечыць, і якой адпаведна хварэе галоўны герой. Да сустрэчы са сваёй спадарожніцай ён думаў толькі пра тое, як выратаваць ўласнае жыццё, не задумваючыся аб навакольных людзях і пускаючы всё на самацёк.

 Яшчэ адной не менш важнай тэмай, у разважаннях, прадстаўленых у творы з'яўляецца тэма кахання, недаацэненымі адносін, і цёплых пачуццяў паміж мужчынам і жанчынай. Спадарожніца галоўнага героя распавядае яму пра тое, што бегла са сваёй роднай краіны, каб сустрэцца са сваім каханым, але трапіла ў палон, а галоўны герой ж у сваю чаргу насміхаецца над ёй, кажучы пра непатрэбнасць пачуццяў, і любові ў прыватнасці.Аднак далей у працэсе апавядання творы нас знаёмяць з іншым бокам душы галоўнага героя. Аказваецца, што і ён аднойчы любіў, але яго любоў здрадзілі, пакінуўшы яго з пабітым сэрцам, з-за чаго ён вырашыў больш ніколі ні ў кога не улюбляцца і адмаўляць само існаванне кахання.